สวัสดีครับผมไม่รู้ว่าแม่ใครเป็นแบบผมบ้างที่ชอบชวนลูกไปซื้อเครื่องสำอางถ้ามีลูกสาวไม่แปลกแต่ลูกบ้านนี้เป็นผู้ชายไงลูกชายคนเดียวด้วย555 ปกติแม่จะชวนแก๊งค์เพื่อนแม่ไปแต่วันนี้นึกไงไม่รู้ชวนผม เริ่มจากผมกำลังกลับจากมหาวิทยาลัย แม่ก็โทรมาหา
แม่:ถึงใหนแล้วลูก
ผม:แยกบางนาครับ
แม่:ลงรถที่เมกะบางนานะ ไปชอปปิ้งเป็นเพื่อนแม่หน่อย วันนี้แม่งานเสร็จเร็วไม่อยากกลับบ้าน
ผม:ครับๆ แค่นี้ก่อนนะถึงแล้วเดี๋ยวหนูโทรหา(ผมจะแทนตัวเองว่าหนูทั้งๆที่อายุ19)
ซักพักผมก็ถึงเมกะเลยโทรหาแม่ แม่บอกว่าถึงแล้วกำลังเอารถไปจอดผมก็รอตรงหน้าห้างจนแม่พาเข้าห้าง ซักพักพาเข้าอีฟแอนบอยร้านแรก แค่ร้านแลกผมก็หนักใจละ5555
แม่:ลิปสีใหนสวยลูก
ผม:หนูเลือกไม่เป็นอะแม่ แม่ก็ซื้อมันสองแท่งเลยสิ
แม่:งั้นเอาสองแท่งเลยก็ได้
เดินไปซักพักแม่ผมก็ถามอีก
แม่:บลัดออนสีใหนสวยลูก
ผม:ไม่รู้อะแม่ก็ซื้อถาดใหญ่ไปเลยสิจะได้มีหลายสีให้เลือก
แม่ก็หยิบอันที่มันมีสีเดียวมา2-3ตลับแล้วหยิบอันที่เป็นถาดมาด้วย555 แม่ผมก็เดินไปซื้อของไปเรื่อยก็ถามผมเรื่อยๆคือมึนตึบมาก เพราะไม่มีความรู้เรื่องเครื่องสำอางเลย แม่ผมแต่งหน้าเก่งมากแม่ผม41แล้วแต่ยังดูสวยอยู่เลย เพราะแม่ผมเข้าคลินิกเสรืมความงามบ่อยมากแอบเมาท์แม่นิดนึงคงไม่บาปหรอก555+ พอแม่ชอปปิ้งเครื่องสำอาจเสร็จก็ไปซื้อเสื้อผ้าต่อ ร้านเสื้อผ้าผมยิ่งงงเข้าไปใหญ่ พอเข้าร้านแม่ผมก็ถามอีก
แม่:เสื้อสีแดงตัวนี้แม่ว่ามันเข้ากับก้องดีนะ(ผมชื่อก้อง)ก้องชอบมั้ยเดี๋ยวแม่ซื้อให้
ผม:ก็สวยดีนะแม่ซื้อให้ก็เอาแหละ
เดินไปซักพักแม่ผมก็หยิบเสื้อผ้ามาถามผมบ่อยมากทั้งเสื้อผู้หญิง กางเกงผู้หญิง กะโปรงผู้หญิง รองเท้าผู้หญิง กระเป๋าผู้หญิงบอกเลยผมมึนมากเพราะผมไม่ใช่ผู้หญิงมาเลือกของพวกนี้ เสื้อผ้าผมผมเองยังเลือกไม่เป็นเลยมีแต่แม่ซื้อให้ครั้งนี้ก็เช่นกันเพราะนอกจากแม่จะซื้อเสื้อผ้าแม่แล้วแม่ก็ซื้อเสื้อผ้าให้ผมด้วย แน่นอนเสื้อผ้าของผมแม่เป็นคนเลือกให้ ชอปไปซักพักผมก็เหนื่อยแล้วแต่ผมก็ยังชอปเป็นเพื่อนแม่นะ จนพอใจแล้วกลับมาที่รถ จนแม่บอกผมว่าจริงๆแล้ว แม่ชวนเพื่อนมาแล้วเพราะเลิกงานเร็วแต่เพื่อนแม่ไม่มาเพราะเลิกงานเร็วเลยอยากใช้เวลากับครอบครัวแม่เลยฉุดคิดมาได้เพราะพอวันหยุดก็แทบไม่ได้ทำกิจกรรมร่วมกันกับครอบครัวเลย(ครอบครัวผมมีแค่ผมกับแม่เพราะแม่เลิกกับพ่อตั้งนานแล้ว)วันหยุดผมก็ขลุกอยู่แต่ในห้องนั่งเล่นเกมส์ทั้งวันหิวก็ลงมากินข้าว อิ่มก็ขึ้นไปเล่นเกมส์ต่อ แม่เลยโทรชวนผมมาชอปปิ้งด้วยกัน พอฟังแม่จบผมก็ไม่ได้ตอบอะไรได้แต่ยิ้มให้แม่จะร้องให้ด้วยแต่ไม่กล้าร้องต่อหน้าแม่เสียฟอร์มลูกผู้ชายผมด555 ผมเลยฉุดคิดมาได้ว่าผมควรจะเล่นเกมส์ให้น้อยลงแล้วใช้เวลาอยู่กับแม่ให้มากขึ้นเพราะว่าถ้าแม่ได้ใช้เวลาอยู่กับผมแม่ต้องมีความสุขแน่นอนเพราะผมเชื่อว่าแม่รักผมมากที่สุด ไม่มีใครรักผมเท่าแม่แล้ว ช่วงท้ายๆอาจน้ำเน่าแต่ผมพิมพ์มันจากความรู้สึกผมจริงๆครับ
ปล.ที่แท็กปัญหาครอบครัวเพราะผมคิดว่าถ้าผมยังปล่อยให้เป็นแบบนี้ต่อคงเป็นปัญหาครอบครัวแน่ เลยอยากให้คนที่อ่านกระทู้หันมาสนใจครอบครัวมากขึ้นจะได้ไม่มีปัญหาครอบครัวตามมา
เมื่อผู้ชายอย่างผมต้องไปซื้อเครื่องสำอางเป็นเพื่อนแม่
แม่:ถึงใหนแล้วลูก
ผม:แยกบางนาครับ
แม่:ลงรถที่เมกะบางนานะ ไปชอปปิ้งเป็นเพื่อนแม่หน่อย วันนี้แม่งานเสร็จเร็วไม่อยากกลับบ้าน
ผม:ครับๆ แค่นี้ก่อนนะถึงแล้วเดี๋ยวหนูโทรหา(ผมจะแทนตัวเองว่าหนูทั้งๆที่อายุ19)
ซักพักผมก็ถึงเมกะเลยโทรหาแม่ แม่บอกว่าถึงแล้วกำลังเอารถไปจอดผมก็รอตรงหน้าห้างจนแม่พาเข้าห้าง ซักพักพาเข้าอีฟแอนบอยร้านแรก แค่ร้านแลกผมก็หนักใจละ5555
แม่:ลิปสีใหนสวยลูก
ผม:หนูเลือกไม่เป็นอะแม่ แม่ก็ซื้อมันสองแท่งเลยสิ
แม่:งั้นเอาสองแท่งเลยก็ได้
เดินไปซักพักแม่ผมก็ถามอีก
แม่:บลัดออนสีใหนสวยลูก
ผม:ไม่รู้อะแม่ก็ซื้อถาดใหญ่ไปเลยสิจะได้มีหลายสีให้เลือก
แม่ก็หยิบอันที่มันมีสีเดียวมา2-3ตลับแล้วหยิบอันที่เป็นถาดมาด้วย555 แม่ผมก็เดินไปซื้อของไปเรื่อยก็ถามผมเรื่อยๆคือมึนตึบมาก เพราะไม่มีความรู้เรื่องเครื่องสำอางเลย แม่ผมแต่งหน้าเก่งมากแม่ผม41แล้วแต่ยังดูสวยอยู่เลย เพราะแม่ผมเข้าคลินิกเสรืมความงามบ่อยมากแอบเมาท์แม่นิดนึงคงไม่บาปหรอก555+ พอแม่ชอปปิ้งเครื่องสำอาจเสร็จก็ไปซื้อเสื้อผ้าต่อ ร้านเสื้อผ้าผมยิ่งงงเข้าไปใหญ่ พอเข้าร้านแม่ผมก็ถามอีก
แม่:เสื้อสีแดงตัวนี้แม่ว่ามันเข้ากับก้องดีนะ(ผมชื่อก้อง)ก้องชอบมั้ยเดี๋ยวแม่ซื้อให้
ผม:ก็สวยดีนะแม่ซื้อให้ก็เอาแหละ
เดินไปซักพักแม่ผมก็หยิบเสื้อผ้ามาถามผมบ่อยมากทั้งเสื้อผู้หญิง กางเกงผู้หญิง กะโปรงผู้หญิง รองเท้าผู้หญิง กระเป๋าผู้หญิงบอกเลยผมมึนมากเพราะผมไม่ใช่ผู้หญิงมาเลือกของพวกนี้ เสื้อผ้าผมผมเองยังเลือกไม่เป็นเลยมีแต่แม่ซื้อให้ครั้งนี้ก็เช่นกันเพราะนอกจากแม่จะซื้อเสื้อผ้าแม่แล้วแม่ก็ซื้อเสื้อผ้าให้ผมด้วย แน่นอนเสื้อผ้าของผมแม่เป็นคนเลือกให้ ชอปไปซักพักผมก็เหนื่อยแล้วแต่ผมก็ยังชอปเป็นเพื่อนแม่นะ จนพอใจแล้วกลับมาที่รถ จนแม่บอกผมว่าจริงๆแล้ว แม่ชวนเพื่อนมาแล้วเพราะเลิกงานเร็วแต่เพื่อนแม่ไม่มาเพราะเลิกงานเร็วเลยอยากใช้เวลากับครอบครัวแม่เลยฉุดคิดมาได้เพราะพอวันหยุดก็แทบไม่ได้ทำกิจกรรมร่วมกันกับครอบครัวเลย(ครอบครัวผมมีแค่ผมกับแม่เพราะแม่เลิกกับพ่อตั้งนานแล้ว)วันหยุดผมก็ขลุกอยู่แต่ในห้องนั่งเล่นเกมส์ทั้งวันหิวก็ลงมากินข้าว อิ่มก็ขึ้นไปเล่นเกมส์ต่อ แม่เลยโทรชวนผมมาชอปปิ้งด้วยกัน พอฟังแม่จบผมก็ไม่ได้ตอบอะไรได้แต่ยิ้มให้แม่จะร้องให้ด้วยแต่ไม่กล้าร้องต่อหน้าแม่เสียฟอร์มลูกผู้ชายผมด555 ผมเลยฉุดคิดมาได้ว่าผมควรจะเล่นเกมส์ให้น้อยลงแล้วใช้เวลาอยู่กับแม่ให้มากขึ้นเพราะว่าถ้าแม่ได้ใช้เวลาอยู่กับผมแม่ต้องมีความสุขแน่นอนเพราะผมเชื่อว่าแม่รักผมมากที่สุด ไม่มีใครรักผมเท่าแม่แล้ว ช่วงท้ายๆอาจน้ำเน่าแต่ผมพิมพ์มันจากความรู้สึกผมจริงๆครับ
ปล.ที่แท็กปัญหาครอบครัวเพราะผมคิดว่าถ้าผมยังปล่อยให้เป็นแบบนี้ต่อคงเป็นปัญหาครอบครัวแน่ เลยอยากให้คนที่อ่านกระทู้หันมาสนใจครอบครัวมากขึ้นจะได้ไม่มีปัญหาครอบครัวตามมา